از بست تخت (بست فلزی) برای اتصال دو بلوک واقع در یک ردیف استفاده می شود.
به این صورت که برای دیوار های بیرونی در هر دو ردیف و برای دیوار های داخلی در هر سه ردیف از بلوک هبلکس مورد استفاده قرار می گیرد.
به طور حدودی به ازای هر مترمربع دیوارچینی،سه عدد بست تخت هبلکس لازم است.
.
.
.
.
.
.
.
فاصله ی بالای دیوار تا سقف باید برابر با حداکثر 2.5 سانتی متر یا خیزتر باشد.این فاصله باید با مصالح تراکم پذیر (مانند پشم سنگ،یونولیت،فوم و...) پر شود.
.
.
.
اگرچه در ادبیات فنی همواره توصیه می شود چفت و بست کافی در قطعات واحد بنایی دیوار متعامد ایجاد گردد اما در اتصال دیوار های هبلکس توصیه آن است که به دلیل امکان بروز تنش های کششی در درون صفحه دیوار های متعامد،از بست رادیکالی مشابه آنچه در مورد اتصال ستون به کار برده شد،استفاده شود.
× مطابق پوست ششم آیین نامه 2800،استفاده از بست L شکل برای اتصال دو دیوار به یکدیگر مجاز نمی باشد.
.
.
.
.
اتصال دیوارها به سازه باید به نحوی انجام شود که در اثر خیز تیرهای زیر و بالای دیوار، جابجایی نسبی طبقات و یا عوامل وارد آورنده نیروی خارج از صفحه از جمله زلزله، باد و ...، قطعه دیوار پایدار بماند و عملکرد آن حفظ شود و از ایجاد ترک شدید در دیوار جلوگیری نماید.
در این بند نمونه هایی از اتصالات مورد قبول ارائه شده است. جزییات مشروح تر همراه با جداول مقاطع محاسبه شده در «راهنمای طراحی سازه ای و جزییات اجرایی دیوارهای غیر سازه ای– ضابطه شماره 819 مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی» ارائه شده است.
دیوارهای اجرا شده با ملات بستر نازک (ضخامت ملات کمتر از 3 میلی متر) یا چسب های پلی یورتان با استفاده از بست های نازک فولادی منقطع یا پیوسته انجام شود(شکل پ 6-3). میلگردها و بست های مورد استفاده باید طبق ضوابط مبحث هشتم مقررات ملی ساختمان در مواردی که مورد نیاز است از جنس فولاد ضد زنگ یا فولاد گالوانیزه و یا میلگرد آج دار سرد نورد باشند.
حداقل سطح مقطع قطعه مسلح کننده 0.0003 سطح مقطع موثر دیوار در برش خارج از صفحه می باشد.
حداکثر فاصله قائم قطعات مسلح کننده در ارتفاع دیوار یک متر می باشد که باید قطعه براساس آن طراحی و محاسبه شود.